Türkiye’de internet üzerinden uzaktan eÄŸitim uygulamaları, ilk kez 1996 yılında ODTÃœ Enformatik Enstitüsü’nün öncülüğünde baÅŸlamıştır. Ãœniversiteler 2000’li yılların ortalarından itibaren uzaktan eÄŸitim için kaynak ayırmaya baÅŸlamıştır.

Türkiye’de giderek yaygınlaÅŸmaya baÅŸlayan uzaktan eÄŸitim yoluyla, 60’ın üzerinde üniversitede ön lisans, lisans ve lisansüstü düzeyde eÄŸitimler verilmekte.

Uzaktan eğitim güçlü bir teknoloji altyapısı gerektiriyor.

YÖK, uzaktan eğitim sunmak isteyen üniversitelere izin verirken güçlü teknolojik alt yapı dışında farklı ölçütler de aramakta.

Türkiye’de üniversitelerde uzaktan eÄŸitim çalışmaları genellikle uzaktan eÄŸitim merkezleri tarafından koordine edilmekte.

Uzaktan eğitim, yüz yüze öğrenme olanağı olmayan kişilere erişilerek eğitime erişimde eşitliğin sağlanması, eğitim gider ve maliyetinin azalması, internet ortamında çok çeşitli öğrenme materyallerinin paylaşılması sayesinde eğitimde kalitenin artması, sağlanan olanaklarla uzaktan eğitimin daha kolay sürdürülebilir olması, teknolojik gelişmelerin daha hızlı aktarılmasına imkan sağlaması, çalışan bireylerin yaşam boyu öğrenme çerçevesinde yeni gelişmeler hakkında bilgi edinebilmelerine olanak sağlaması, geleneksel eğitim uygulamalarındaki aksaklıkları giderici yeni seçenekler oluşturulması, öğrencilerin uzaktan eğitim ile dünyanın değişik ülkelerinde bulunan üniversitelerin eğitim imkânlarından yararlanabilmesi, psikolojik sorunlar (örneğin sosyal fobi gibi) yaşayan öğrencilere rahatlık sağlaması uzaktan eğitimin sunduğu bazı avantajlardır.